ضرورت خودسازی همزمان با فعالیت‌های اجتماعی
▪️فعّالیّت‌هاى اجتماعى تنها در حالى ارزشمند و مؤثّر خواهند بود که صرفاً براى جلب رضایت الهى و قربةً الى الله انجام شوند. یعنى شخص از طریق خدمت به خلق، درصدد نزدیکى بیشتر به خدا باشد. بنابراین در فعّالیّت‌هاى اجتماعى نیز غایت و هدف، فردى و متوجّه شخص انجام‌دهنده است.
▪️اسلام به هیچ وجه جایز نمى‌داند به قیمت فدا کردن رضایت الهى و به بهاى دور شدن از خدا و دچار شدن به انحطاط و تباهى، شخص در مقام خدمت به دیگران برآید؛ و این در حالى است که فدا کردن هر چیز دیگرى، اعم از راحت، امنیّت، مال، جان و آبرو در راه خدمت به دیگران، از نظر اسلام جایز و ستوده است.
▪️بنابراین از نظر عقل و وحى، خودسازى امرى بسیار مهم، حیاتى و واجب است و به هیچ وجه نباید تحت تأثیر احساس مسؤولیّت اجتماعى، مورد غفلت قرار گیرد.
▪️از سوى دیگر، یکسره خرج کردن از سرمایه‌هاى وجودى خود در عرصه‌ى اجتماع و از طریق خودسازى‌هاى فردى، درصدد کسب جایگزین براى سرمایه‌هاى هزینه‌شده نبودن، شخص را در معرض خطر فروپاشى و تهى‌دستى ارزش‌هاى شخصیّتى قرار مى‌دهد. همان‌گونه که شخصى که دارایى‌هاى خود را مدام به نیازمندان انفاق مى‌کند، بى‌آنکه در پى کسب درآمدى براى جایگزینى باشد، سرانجام دارایى‌هایش تمام مى‌شود و خود نیز به جمع تهى‌دستان مى‌پیوندد.
▪️یا در خودرویى که بدون روشن بودن موتور و شارژ شدن باترى آن از طریق دینام، چراغ‌هایش روشن باشد، چراغ‌ها بیش از چند ساعت روشن نخواهند ماند و با تخلیه‌ى باترى، خاموش مى‌شوند و خودرو و اطراف آن در تاریکى فرو خواهند رفت.
▪️بنابراین همان‌گونه که پیوسته انفاق کردن شخص، بستگى به کسب درآمد جایگزین دارد و نیز پیوسته روشن و روشنى‌بخش بودن چراغ‌هاى خودرو، منوط به روشن بودن موتور و شارژ شدن مستمرّ باترى از طریق دینام است، استمرار صلاحیّت‌ها و توانایى‌هاى شخص براى ارائه‌ى خدمات اجتماعى نیز منوط به کسب سرمایه‌هاى معنوى، از طریق خودسازى مستمرّ است.
ادامه مطلب
درباره این سایت